“যীচুৱে তেওঁক ক’লে, ময়েই পুনৰুত্থানো আৰু জীৱনো ৷ যি কোনোৱে মোত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ কেতিয়াও নমৰিব ৷ আৰু যি কোনোৱে জীয়াই থাকি মোত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ কেতিয়াও নমৰিব ৷” -পবিত্ৰ বাইবেল (যোহন-১১:২৫,২৬ পদ) :::::::: “যীচুৱে তেওঁক ক’লে, ময়েই বাট আৰু সত্য আৰু জীৱন; মোৰ যোগেদি নগ’লে, পিতৃৰ ওচৰলৈ(স্বৰ্গলৈ) কোনো নাযায় ৷” -পবিত্ৰ বাইবেল (যোহন-১৪:৬ পদ)

Sunday, 4 September 2016

ভোকাতুৰ :

অফিচৰ ইমেইল বোৰ চাই মেলিয়েই সদায়েই আৰম্ভ কৰোঁ এখন এখন কৈ অসমীয়া বাতৰি কাকতবোৰ..চকু ফুৰাও নতুন কিবা এটা চিন্তাৰ খোৰাক বিচাৰি..নতুন চিন্তা ,নতুন কথা, নতুন অনুভৱ | ওপৰে-ওপৰে প্রথম শাৰীকেইটা চাওঁ , কিবা নতুনত্ব থকা যেন পালেই এফালৰ পৰা প্রতিটো শব্দ প্রতিটো শাৰী পঢ়ি যাওঁ | মনটো কিবা এটা অচিনাকী আনন্দেৰে ভৰি যায়| যিদিনাই একো এটা বিচাৰি নেপাও সেইদিনাৰ দিনটোৱেই যেন বেয়া| ”এহ আজিৰ পেপাৰ খনত একো এটাই নাচিলে পঢ়িবলগীয়া” |
প্রায় সকলোবোৰ মানুহেই তেনেকুৱা | নতুন-নতুন কথাৰ কাৰণে সদায় কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে এক বিশেষ ভোক |
°°°°°°°°°
ৰাষ্টাৰ দাঁতিত কাঠৰ ভঙা চকী এখন পাৰি ডেকা মানুহজন সদায়েই ৰৈ থাকে এক বিশেষ আগ্রহেৰে..| এখন সৰু টেবুল | এবটল পানী, ভঙা ডাঙৰ ৰঙা ফ্রেমৰ আইনা এখন |মাজে- সময়ে একো একোজন গ্রাহক আহে | কাষতে ৰিক্সাখন বা ঠেলা খন থৈ ভঙা টেবুল খনত বহি যায় | সেই বহুদিনীয়া পুৰণা কাপোৰ খন গাত মেৰিয়াই দি তেখেতে আৰম্ভ কৰে তেওঁলোকৰ শুকান চুলিবোৰ কটাত..| মাজে-মাজে কৈ উঠে আজি স্ক'ৰ কিমান হ'ল ? পিছে তেখেত সকলে বা কিমান বুজিলে..? সেইদিনা বাছৰ কাৰণে ৰৈ থাকোতে মোকো শুধি পেলালে “ বিৰাট গ'ল নেকি?? ” মই আচম্ভিক হৈ দুনাই শুধি গ’ম পালো বিৰাট কুহলিৰ কথা সোধা বুলি | তেখেতে গম নেপালে যে তেখেতে ক্রিকেটৰ একো নজনা মানুহ এজনকহে শুধিলে | সিদিনাখন তেখেতৰ ৰেডিঅ’টো বেয়া হৈ আছিল | গতিকে ৰৈ আছে এক বিশেষ আগ্রহেৰে আহিব লগীয়া বাছ খনলৈ ..বাছ খনৰ চালক ,তেখেতৰ ক্রিকেটৰ বন্ধু জনলৈ..| দুখীয়া নিচলা সেই মানুহজনৰ চকুত সেইদিনা মই এক বিশেষ ধৰণৰ ভোক দেখা পাইছিলোঁ |
°°°°°°°°
প্রায় ষাঠি বছৰ মান বয়সৰ বয়সীয়াল মানুহজন | পিন্ধি থকা হাফপেন্ট আৰু টি-চার্টটোৰ পৰা অৱসৰ প্রাপ্ত সৈনিক বুলি উমান কৰিব পাৰি | ৰিবকৰ জোটা | বিলাটী কুকুৰটো লৈ এফালে বহি আছে একেবয়সীয়া তেখেতৰ পত্নী| পত্নীজনীয়ে মাজে-মাজে কৈ আছে,” যাও ব'লা” | পিছে মানুহজনৰ কাণসাৰ নাই | তেখেত নঙলাৰ সন্মুখেদি বৈ যোৱা সেই ধুনীয়া নলাটোত বৰশী বোৱাত একান্ত ব্যস্ত | কুকুৰটোৱেও নেজডাল ল'ৰাই বাৰে বাৰে ভুকি আমনি পোৱাৰ সংকেট দিছিল | পিছে তেখেতৰ তাত গুৰুত্বই নাই| যেন মাছ ধৰি লৈ যোৱাৰহে ভীস্ম প্রতিজ্ঞাটো কৰি থৈ আহিছিল |
মানুহ জনে মাছ কিমান পালে বা নেপালে সেইটো গম নেপালোঁ | পিছে মাছ ধৰাৰ এটা বিশেষ ভোকত তেখেতে জ্বলি পকি মৰিছিল ..|
©মণ্টু কুমাৰ ডেকা
নতুন দিল্লী
10 অগষ্ট 2016
 

No comments:

Post a Comment