মংগল বেচা মানুহবোৰ:

কিনকিনিয়া বৰষূণ।মাজে-মাজে আকৌ ৰ'দ।তাতে আকৌ আদাবাৰীৰ পৰিবেশ। বাছখনৰ সন্মুখৰফালে কলাইগাওঁ লিখি থোৱাত উঠিলোঁ। কণ্টেক্ট'ৰজনে মাজৰ এটা খালী চিট দেখুৱাই দিলে।বেগটো চিটৰ ওপৰত থৈ ঠিক বহিব ওলোৱাত মোৰ পাছৰ চিটটোত বহি থকা সৰু ছোৱালীলৈ চকু পৰিল।ছোৱালীজনীয়ে মোৰফালে চাই মিচিকিয়াই মোৰ হাতখনত ধৰিছে। অহহ,এইয়া দেখোন আমাৰ গাঁৱৰ হলধৰ খুড়াৰ ছোৱালী।

: - ক'ৰ পৰা আহিলা মাজনী?
:- অহহ ,চকুৰ হস্পিটেলত আহিছিলোঁ।মাজনীৰ চকু দেখুৱাবলৈ। জোনাকী খুৰীয়ে তপৰাই কৈ উঠিল।

বেগত থকা চিপছৰ পেকেট দুটাৰ এটা মাজনীৰ হাতত দি চিটটোত বহি লৈছো।মহা আৰামেৰে। ভাগৰো লাগিছে।দীঘলীয়া জাৰ্নি কৰি আহিছো।বাছখন যাবলৈও কমচেকম আৰু আধা ঘণ্টা সময় লাগিব। মাজনীহঁত পাছফালে বহি আছে।মোৰ ওচৰৰ চিটটোত তেতিয়ালৈকে কোনো আহায়েই নাছিল। গতিকে ময়ো বিনদাছ হাত দুখন চিটটোৰ ওপৰত ৰাখি বহি আছো। মাজে-মাজে ভৰি কেইখনো মহা সন্তোষেৰে লৰাইছো। মাজনীয়ে মোৰ হাতত থকা ঘড়ীটো লাৰিছে।মাজে -মাজে সোলোকাই দি আকৌ পিন্ধাইছে।তাই আমেজ পাইছে। গাঁৱতো তাই প্ৰায়ে মোৰ স'তে খেলে। লাহে-লাহে মোৰ চকুকেইটো বন্ধ হৈ গৈছে। টোপনীতে এজনে আহি কিবা তিনিটকা নে দহ টকাৰ কথা জোৰ জোৰকৈ কৈ কাৰোৱাৰ লগত কিবা কৈ আছে। দহ টকাই হেনো লাগিব।নহ'লে সোলোকাই দিব কৈছে। টোপনিতে দুই তিনিবাৰ জপিয়াইও পৰিলোঁ। এৰা মাজনীয়ে দেখোন এইবাৰ ঘড়ীটো মোৰ সোঁ-হাততে পিন্ধাই দিলে।

:-দাদা,দহ টকা এটা দে।

-বগা সাজপাৰ পিন্ধা মানুহজনে গেৰুৱা গামোছাখন গলত মেৰিয়াই ক'লে। এটা পিতলৰ ঘটিৰ দৰে,কাঁহীও এখন আছে।সেন্দুৰ অকনমান সৰু পলিথিন এটাত কাঁহৰ কাঁহীখনৰ এফালে,দুডালমান সুগন্ধি ধূপ।ধূপৰ গোন্ধতো নাকত লাগি যোৱাত মোৰ টোপনি ভাঙি যোৱাৰ দৰে হ'ল।

: - কিয় লাগে দহটকা।-মই আচৰিত হৈ ক'লো।

মোৰ সোঁহাতত বান্ধি থোৱা ৰঙা সুতা খিনিলৈ আঙুলিয়াই ক'লে," দাদা ,অমুক বাবাৰ মন্দিৰৰ সুতা। বাবাৰ আশীস থাকিব।মংগল থাকিব। "

:- এইডাল কেলে বান্ধিলা মোৰ হাতত? কেতিয়া বান্ধিলা?

:- দাদা বেছি নহয়,দহ টকা। বাবাৰ মংগল থাকিব,আশীস থাকিব।ধনী হ'ব। নক্ৰৰি পাই যাব।

মানুহজনৰ অসমীয়া শুনি বিহাৰৰ যেন লাগিল। হিন্দীত ক'ব বিচাৰিলোঁ যদিও নকৈ অসমীয়াতে কৈ থাকিলোঁ। তেখেতৰ গলৰ গেৰুৱা গামোচাখনে অসমীয়া যে নহয় তাৰ প্ৰমান দিলে।

:-এই ডালৰ কি কাম?

:- দাদা,কৈছো নহয়।মংগল হ'ব,বাবাৰ আশীষ হ'ব ।নক্ৰৰী হ'ব,সাদী হৈ যাব।ধন হ'ব।

:- পাঁচ টকা দিলে হ'বনে? -এনেয়ে কৈ চালো।

:- নহয়,দাদা। বাবাৰ কথা আছে,ইজ্জত আছে…

খঙতে সেই বেপেৰুৱা ৰঙা সুতা কেইডাল হাতৰ পৰা সোলোকাই তাৰ কাঁহৰ থালী খনত থৈ ক'লো," এই কেইডাল লৈ যা, তয়ে বান্ধি ল'।লগতে কাঁহীত থকা কেইডালো হাতে ভৰিৰে গ'লে,পেটে ,ককালে বান্ধি ল',তয়ে ধনী হ,তয়ে চাকৰী পা,বাবাৰ আশীস ল',তয়ে বিয়া হ'।

নিজে তিনিটকা এটাৰ কাৰণে তেতিয়াৰ পৰা লাগি আছা,নিজে ধনী হৈ যোৱানা,বিহাৰ সে আসাম আনে কা ক্যা জৰুৰী থা??

দহ মিনিটধৰি আমাৰ কথা শুনি থকা কণ্টাক্টৰ জনে আমাৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁক ক'লে,"নিকাল গাড়ী সে"

চতুৰ বিহাৰী পণ্ডিত।ওলোতাই তৰ্ক কৰিব ধৰাত কন্টেক্টৰজনে মুৰৰ পাছফালে থাপ্পৰ এটা মাৰি উলিয়াই দি ক'লে,"চাল্লা মংগল বেচিব আহিছ।"

কথাবোৰ ভাবি ভাবিয়েই ঘৰ পালোহি।কেনেকৈ কন্টাক্টৰজনে মানুহজনৰ মুৰৰ পাছফালে থাপ্পৰটো মাৰিছিল…কেনেকৈ মানুহজনে মংগল বিচৰা মানুহবোৰক মংগল বেচিছিল…।

©মণ্টু কুমাৰ ডেকা

নতুন দিল্লী

৩১/০৩/২০১৬