এটুকুৰা নাৰিকলৰ কাহিনী:
ঘৰলৈ
গ’লে এটাকৈ নাৰিকল গোটাই গোটাই ভক্ষণ কৰি দিওঁ
| মানুহে খকুৱা , ভুকীয়া বা ক্ষুধাতুৰ যিয়েই নকওঁক মই এই ক্ষেত্রত কাকো ভ্ৰূক্ষেপ
নকৰোঁ |
সেই দিনাৰ কথা ,অকলে অকলে ব’ৰিং হ’লে লগৰ জনক মাতো | দুয়ো কথাৰ
মহলা মাৰি গৈ পাওঁ ওচৰৰ পানৰ দোকান খনলৈ| জর্দা খোৱাৰ সাহস নাই লগৰজনে তিনিশ বিশ নে চাৰিশ মুঠতে কিবা এটা বিশ মিহলাই মলমলীয়াকৈ
পান খন চোৱায় | মই চূণ নলগোৱাকৈ অকনমান হীৰামতি আৰু নাৰিকল মিহলাই হে খাওঁ|
কিছুসময় আমি দুয়ো একো নোকোৱাকৈ পান চোৱাই অসমীয়া অসমীযা অনুভৱ কৰোঁ | দোকানীজনে
কথাটো জানে | সেই দিনাও আন দিনাৰ দৰে দোকানীজনক অকনমান নাৰিকল বেচিকৈ দিবলৈ কোৱাত
যিটোহে শুনালে |তেওঁ নাৰিকল হেনো অর্ডাৰ কৰি অসম আৰু তামিলনাডুৰ পৰাহে আনে | ক’বৰ
মন গৈছিল ,“ আমাৰ ঘৰলৈ যাব গোটাই গোটাই নাৰিকল খুৱাম , কিমান খাব?”
কথা এটা মনলৈ আহিল | আমি সৰু থাকোঁতে এদিন ৰান্ধনী ঘৰৰ চাল চিলাবলৈ
গাঁৱৰে দুজনমানক মাতিছিল| হলধৰ খুড়াহতো আছিল| বাইদেউ আৰু মই স্কুললৈ গৈছিলোঁ| সেই
দিনা শনিবাৰ আছিল | সোনকালে স্কুল চুটি দিছিল| স্কুলত আছিলোঁ যদিও আমাৰ মন-প্রাণ
কেবল ঘৰতেই আছিল| বাইদেউক স্কুলতে কৈছিলোঁ , ” মই হ’লে ডাঙৰটো খাম , তাই মাজুটো
আৰু দাদাই একেবাৰে সৰুটো”| দাদাই পিচে লাহে -লাহে খোৱাটো এৰিছিল| আমাৰ মনত নানা ৰং
| বৰা চাউলৰ জলপান , নাৰিকল, আৰু পিঠা, সান্দহ গুৰা ও আছে লগতে| আমাৰ মন প্রাণ
পিছে সেই নাৰিকলত হে| হলধৰ খুড়াই মামাহঁতৰ ঘৰৰ পৰাই চাৰিটা নাৰিকল ৰাতিপুৱাই
আনিছিল| লগে লগে আমি তিনিও মিলি এটা খাই দিলোঁ | বাকী থাকিল তিনিটা| স্কুললৈ যোৱাৰ
সময়ত খুড়াক কৈ গৈছিলোঁ যে মোৰ ভাগৰ কোৰোকাটোৰ পৰা যেন বেছিকৈ নাৰিকল নুলিয়াই |
পানীখিনিও যেন সজতনে থৈ দিয়ে| স্কুল়ৰ পৰা আহিয়েই বেগটো টেবুলত থৈ একেবাৰে কোৰোকা
বিচৰাত লাগি গৈছিলোঁ||
এল পি স্কুলত থাকোঁতে লগৰ দিপুৱেও বস্তাৰ ভিতৰত ভৰাই এদিন কোৰোকা
লৈ আনিছিল| লেজাৰৰ সময়ত আমি দুয়ো গৈ মনে মনে এঠাইত কোৰোকা কামোৰাত লাগি গৈছিলোঁ|
দিপুৰ নাকেৰে বৈ যোৱা শেঙুন কোৰোকাত লাগি গৈছিল| মই পিছে মন কান দিয়া নাছিলো| মাজে
-মাজে কৈছিলো ,” দোষ্টি মোকো একামোৰ দিয়া”| কোৰোকাত নাৰিকলেৰে ভৰি আছিল| সেইদিনা
কোনোৱা আলহী অহাৰ কথা আছিল হেনো সিহঁতৰ ঘৰত | স্কুললৈ অহাৰ সময়ত মনে-মনে বেগত ভৰাই
লৈ আনিছিল মাকে আথেৰেথে থৈ দিয়া কোৰোকাটো|
কেইবা বছৰো হ’ল ঘৰৰ পৰা দূৰত
থকাৰ| সময়ে বহুখিনিয়েই পৰিবর্তন কৰিলে| ঘৰৰ সৰু নাৰিকল কেইডালো
ডাঙৰ হৈ নাৰিকলেৰে ভৰি থকা হ’ল | আজিকালি খাওঁতাহে নাই |
অসময়ত আমি গৰুৰ গাড়ী এখন ঘৰত থাকোতেই গপতে গঙাটোপ হোৱাৰ দৰে হৈছিলোঁ | আজিকালি পিছে বি এম ডব্লিঊ থাকিলেও যেন কোনোৱে কেয়াৰেই নকৰে| ঘৰে -ঘৰে গাড়ী| সেই দিনা ঘৰলৈ গ’লো | মায়ে ৰান্ধনীঘৰত কোৰোকা ৰোকি আছে | ময়ো ওচৰতে বহি সুখ দুখৰ কথা পাতি আছো | নাৰিকল ৰোকাৰ পাছত কোৰোকাটো মোৰ ফালে দি মায়ে মিঠা হাঁহি এটা মাৰিলে | মই ক'লো “ এহহ অলপ আগতে এটা খালোঁ|” | মায়ে ক’লে, ” এইটোও খা আকৌ , সৰুতে যে.......”
অসময়ত আমি গৰুৰ গাড়ী এখন ঘৰত থাকোতেই গপতে গঙাটোপ হোৱাৰ দৰে হৈছিলোঁ | আজিকালি পিছে বি এম ডব্লিঊ থাকিলেও যেন কোনোৱে কেয়াৰেই নকৰে| ঘৰে -ঘৰে গাড়ী| সেই দিনা ঘৰলৈ গ’লো | মায়ে ৰান্ধনীঘৰত কোৰোকা ৰোকি আছে | ময়ো ওচৰতে বহি সুখ দুখৰ কথা পাতি আছো | নাৰিকল ৰোকাৰ পাছত কোৰোকাটো মোৰ ফালে দি মায়ে মিঠা হাঁহি এটা মাৰিলে | মই ক'লো “ এহহ অলপ আগতে এটা খালোঁ|” | মায়ে ক’লে, ” এইটোও খা আকৌ , সৰুতে যে.......”
ভতিজাজনে চোতালতে কিবা কিবি খেলি আছে | চয় বছৰীয় | মই গৈ কোৰোকাটো
দি ক'লো ,” খোৱা এইটো”| সি অকনমান লাৰি চাই একো নেপাই কালুক দিলেগৈ| কালুৱেই
অকনমান শুঙি চাই নেজডাল ল’ৰাই গুচি গ’ল | এইবাৰ সি গৈ গোহালীত থকা গাই জনীক দিলেগৈ
| গাই জনীয়েই জিভাখন ভৰাই একো নেপাই কামোৰি এফালে থৈ দিলে|
সি খূউব মজা পালে| দৌৰি আহি ক'লে ”খুড়া খুড়া কোৰোকাটো কুকুৰটোৱেও
নেখালে, গাইজনীয়েও নেখালে, হে হে হে “
ওচৰতে বহি থকা দাদা ই আমালৈ চাই ক’লে ,” আজিকালিৰ ল'ৰা ছোৱালী ক'ত
গম পাব কোৰোকা খাই বুলি? এটা এটা নাৰিকল হে লাগে |”
পানখন চোবাই চোবাই লগৰ জনক
কাহিনীটোকে কৈ আছিলোঁ | পুনৰ নাৰিকলৰ সৰু টুকুৰা এটাক লৈ দোকানীজনে কিবা ক’লে
এইবাৰ শুনাই দিম পিছে|
© মণ্টু কুমাৰ ডেকা
নতুন দিল্লী
ফোন: ৮৮০০৩০৫৭১৯
No comments:
Post a Comment