সেইদিনা আছিল ডিচেম্বৰ মাহৰ কোনোবা এটা দিন । মোৰ ঝাৰখণ্ডৰ ৰুমমেটৰ গাঁৱৰ ল'ৰা এজন এমাহৰ বাবে দিল্লীলৈ আহিছিল দিল্লী মেট্ৰ'ৰ কিবা প্ৰ'জেক্টৰ কামত । ল'ৰাজন এজন ইলেক্টিকেল ইঞ্জিনিয়াৰ ।মোটা টকাৰ দৰমাহা পায় যদিও পকেটত থকা চয়খন মান এ টি এম কাৰ্ডৰ কোনখনৰ পাছৱৰ্ড কি,কোনখনত কিমান পইচা আছে এইবোৰৰ হিচাপ নাৰাখে । সাজ-পোচাকো তেনেই সাধাৰণ । লাহে-লাহে আমাৰ সৈতে ঘনিষ্ঠ হৈ পৰাত নিজৰ ঘৰ পৰিয়াল ইত্যাদিবোৰৰ কথাও আমি এজনে আনজনৰ লগত আলোচনা কৰো ।সেইদিনা কথাৰ মাজতে ল'ৰাজনে অতি সহজভাৱে কৈ গ'ল- " মোৰ নিজৰ মায়ে দেউতাক এৰি বেলেগ এজনৰ লগত পলাই বিয়া পাতিলে,আজিকালি হেনো দিল্লীত থাকে । পাছত আঠ বছৰৰ পাছত দেউতাই বেলেগ এজনীক বিয়া পাতিলে । "
কথাষাৰ কৈ শেষ কৰোতেই মোবাইলটো বজাত ৰিছিভ কৰিলে । " অ' মা ,কেনে খবৰ ,অ' মই ভাত খালো ।পানী গৰম কৰি খাই আছো ।মেডিচিন অলপ আগতে ল'লো ,অলপ আৰাম পাইছো ।"-মাহীমাকে খবৰ ল'লে ।
জীৱনৰ হৃদয় বিদাৰক কথাবোৰ এনেকৈ অতি সহজভাৱে ক'বলৈ কিমান সাহসৰ সৎ প্ৰয়োজন বাৰু? হয়তো মাহীমাকৰ প্ৰচূৰ মৰম আৰু মাকৰ প্ৰতি থকা ঘৃণাই তেনে হ'বলৈ দিলে । কথাবতৰাৰ পাছত কিবা এটা ক'ব নোৱাৰা বেদনাই বুকুখনত খুন্দা মাৰি ধৰিলে ।
°°°°°°°°
সৰুতে মাকে এৰি বেলেগ এজনৰ লগত পলাই যোৱাত দেউতাকে ল'ৰাজনক কলিকতাত পঠিয়াই দিলে পঢ়াশুনাৰ কাৰণে। পঢ়াশুনা শেষ হোৱাত অসমলৈ ঘুৰি আহিল । দেউতাকে অলপমান লগামেলা কৰি গুৱাহাটীতে কাম এটাত সোমাৱাই দিলে । সেইদিনা সি পাৰ্কলৈ যাওঁতে মাকক দেখা পালে ,সৰু-সৰু ল'ৰা দুজন আৰু মাকক নতুন স্বামীৰ লগত । ল'ৰা দুজনে খেলিছে ।মাক আৰু নতুন স্বামীজনে একাষে বহি দূৰৈৰ পৰাই সিহঁতক চাই মধুৰ আনন্দত আত্মহাৰা হৈ পৰিছে ।
মাক যেন আগৰ দৰেই আছে যদিও অকনমান শকত হৈছে । হৃদয়ত তীব্ৰ বেদনা আৰু ঘৃণা এটা লৈ পাৰ্কৰ পৰা উভতি ঘৰমুৱা হ'ল ।
সি যেন আজি সকলোতকৈ দুখীয়া । সময় আৰু পৰিস্থিতিয়ে তাক মা, মামা ,মাহী এইবোৰ শব্দক ঘিন কৰিবলৈ শিকালে । আজিকালি পিছে সিয়ো সাহস গোটাইছে । আগৰ দৰে কোনোবাই ঘৰৰ কোন কোন আছে বুলি সুধিলে সি সহজভাৱেই কয়,"অকল দেউতা । মা বেলেগ এজনৰ লগত পলাই বিয়া পাতিলে ।"
তাৰ পাছত কথাবতৰাত কিছু নিৰৱতা… । নিৰৱতা ভংগ কৰি পাছত সি নিজেই প্ৰসংগ সলনি কৰে ,কেতিয়াবা বেলেগ কোনোবাই ।
°°°°°°°°
সেইদিনা হ'লিউদৰ চিনেমা এখনৰ এটা দৃশ্য চাই অবাগ হৈ গ'লো । সৰু লৰা এজনে সৰু ছোৱালী এজনীক কৈ আছে ,আজিকালি হেনো তাৰ মাকে দেউতাকক এৰাৰ পাছত নতুন বয়ফ্ৰেণ্ড এজন বনাইছে । নতুন বয়ফ্ৰেণ্ড জনক হেনো মাকে তাৰ লগত চিনাকী কৰাই দিছে । সি হেনো তাক দেউতাকতকৈ অলপ বেচিহে মৰম কৰে । তাক চুইমিং পুলত লৈ যোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰিতিও হেনো সি দিছে ।
জীৱনে কাৰলৈ কি কঢ়িয়াই আনে কোনে জানে। এনেকৈ এজনৰ ভূলে আন এজনক জীৱনৰ চৰম আনন্দ আৰু সম্পদৰ পৰা বঞ্ছিত কৰে । তথাপি জীৱনটো চলি যায় । সময় আৰু পৰিস্থিতিয়ে মানুহক সলনি কৰো দিয়ে । তথাপি কথাবোৰ ভাবিলে দূৰ্বল হৃদয়ত অচিনাকী বেদনা এটাই খুন্দিয়াই । মনত পৰে সেই ঝাৰখণ্ডৰ ল'ৰাজনলৈ নতুবা গুৱাহাটীৰ বা আন কাৰোৱালৈ ।
ঈশ্বৰে যেন তেওঁলোকক শান্তি আৰু আনন্দ দিয়ে ।অমেন ।
©মণ্টু কুমাৰ ডেকা
নতুন দিল্লী
৩০/০৩/২০১৬
SnapDeal Offer Today :
কথাষাৰ কৈ শেষ কৰোতেই মোবাইলটো বজাত ৰিছিভ কৰিলে । " অ' মা ,কেনে খবৰ ,অ' মই ভাত খালো ।পানী গৰম কৰি খাই আছো ।মেডিচিন অলপ আগতে ল'লো ,অলপ আৰাম পাইছো ।"-মাহীমাকে খবৰ ল'লে ।
জীৱনৰ হৃদয় বিদাৰক কথাবোৰ এনেকৈ অতি সহজভাৱে ক'বলৈ কিমান সাহসৰ সৎ প্ৰয়োজন বাৰু? হয়তো মাহীমাকৰ প্ৰচূৰ মৰম আৰু মাকৰ প্ৰতি থকা ঘৃণাই তেনে হ'বলৈ দিলে । কথাবতৰাৰ পাছত কিবা এটা ক'ব নোৱাৰা বেদনাই বুকুখনত খুন্দা মাৰি ধৰিলে ।
°°°°°°°°
সৰুতে মাকে এৰি বেলেগ এজনৰ লগত পলাই যোৱাত দেউতাকে ল'ৰাজনক কলিকতাত পঠিয়াই দিলে পঢ়াশুনাৰ কাৰণে। পঢ়াশুনা শেষ হোৱাত অসমলৈ ঘুৰি আহিল । দেউতাকে অলপমান লগামেলা কৰি গুৱাহাটীতে কাম এটাত সোমাৱাই দিলে । সেইদিনা সি পাৰ্কলৈ যাওঁতে মাকক দেখা পালে ,সৰু-সৰু ল'ৰা দুজন আৰু মাকক নতুন স্বামীৰ লগত । ল'ৰা দুজনে খেলিছে ।মাক আৰু নতুন স্বামীজনে একাষে বহি দূৰৈৰ পৰাই সিহঁতক চাই মধুৰ আনন্দত আত্মহাৰা হৈ পৰিছে ।
মাক যেন আগৰ দৰেই আছে যদিও অকনমান শকত হৈছে । হৃদয়ত তীব্ৰ বেদনা আৰু ঘৃণা এটা লৈ পাৰ্কৰ পৰা উভতি ঘৰমুৱা হ'ল ।
সি যেন আজি সকলোতকৈ দুখীয়া । সময় আৰু পৰিস্থিতিয়ে তাক মা, মামা ,মাহী এইবোৰ শব্দক ঘিন কৰিবলৈ শিকালে । আজিকালি পিছে সিয়ো সাহস গোটাইছে । আগৰ দৰে কোনোবাই ঘৰৰ কোন কোন আছে বুলি সুধিলে সি সহজভাৱেই কয়,"অকল দেউতা । মা বেলেগ এজনৰ লগত পলাই বিয়া পাতিলে ।"
তাৰ পাছত কথাবতৰাত কিছু নিৰৱতা… । নিৰৱতা ভংগ কৰি পাছত সি নিজেই প্ৰসংগ সলনি কৰে ,কেতিয়াবা বেলেগ কোনোবাই ।
°°°°°°°°
সেইদিনা হ'লিউদৰ চিনেমা এখনৰ এটা দৃশ্য চাই অবাগ হৈ গ'লো । সৰু লৰা এজনে সৰু ছোৱালী এজনীক কৈ আছে ,আজিকালি হেনো তাৰ মাকে দেউতাকক এৰাৰ পাছত নতুন বয়ফ্ৰেণ্ড এজন বনাইছে । নতুন বয়ফ্ৰেণ্ড জনক হেনো মাকে তাৰ লগত চিনাকী কৰাই দিছে । সি হেনো তাক দেউতাকতকৈ অলপ বেচিহে মৰম কৰে । তাক চুইমিং পুলত লৈ যোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰিতিও হেনো সি দিছে ।
জীৱনে কাৰলৈ কি কঢ়িয়াই আনে কোনে জানে। এনেকৈ এজনৰ ভূলে আন এজনক জীৱনৰ চৰম আনন্দ আৰু সম্পদৰ পৰা বঞ্ছিত কৰে । তথাপি জীৱনটো চলি যায় । সময় আৰু পৰিস্থিতিয়ে মানুহক সলনি কৰো দিয়ে । তথাপি কথাবোৰ ভাবিলে দূৰ্বল হৃদয়ত অচিনাকী বেদনা এটাই খুন্দিয়াই । মনত পৰে সেই ঝাৰখণ্ডৰ ল'ৰাজনলৈ নতুবা গুৱাহাটীৰ বা আন কাৰোৱালৈ ।
ঈশ্বৰে যেন তেওঁলোকক শান্তি আৰু আনন্দ দিয়ে ।অমেন ।
©মণ্টু কুমাৰ ডেকা
নতুন দিল্লী
৩০/০৩/২০১৬
SnapDeal Offer Today :
No comments:
Post a Comment